در ره او بی سر و پا می روم

بی تبرا و تولا می روم

ایمن از توحید و از شرک آمدم

فارغ از امروز و فردا می روم

نه من و نه ما شناسم ذره ای

زانکه دایم بی من و ما می روم

سالک مطلق شدم چون آفتاب

لاجرم از سایه تنها می روم

مرغ عشقم هر زمانی صد جهان

بی پر و بی بال زیبا می روم

چون همه دانم ولیکن هیچ دان

لاجرم نادان و دانا می روم

قطره ای بودم ز دریا آمده

این زمان با قعر دریا می روم

در دلم تا عشق قدس آرام یافت

من ز دل با جان شیدا می روم

شرح عشق او بگویم با تو راست

گرچه من گنگم که گویا می روم

بارگاهی زد ز آدم عشق او

گفت بر یک جا به صد جا می روم

زو بپرسیدند کاخر تا کجا

گفت روزی در به صحرا می روم

چون هویت از بطون در پرده بود

در هویت بس هویدا می روم

گرچه نه پنهانم و نه آشکار

هم نهان هم آشکارا می روم

گر هویدا خواهیم پنهان شوم

ور نهان جوییم پیدا می روم

نه چنینم نه چنان نه هردوم

بل کزین هر دو مبرا می روم

چون فرید از خویش یکتا می رود

هم به سر من فرد و یکتا می روم